صلی الله علی الباکین علی الحسین ...

برای دانلود طرح روی آن کلیک کنید.

{متن حدیث در ادامه مطلب}

در کتاب عوالم از تفسیر منسوب به امام حسن عسکری علیه السلام نقل نموده که آن حضرت فرموده:

«قال رسول الله صلی الله علیه و آله: لمّا نزلت (وَإِذا أَخَذْنا میثاقَکُمْ لا تَسْفِکُونَ دِماءَ کُم)(15) - تا آخر آیه - فی الیهود [أی] الّذین نقضوا عهد رسول الله (ص) ،(16) و کذّبوا رُسُل الله، و قتلوا أولیاء الله: أفلا اُنبئکم بمن یضاهیهم من یهود هذه الامّة؟ قالوا: بلی یا رسول الله. قال: قوم من اُمّتی ینتحلون أنّهم من أمّتی، یقتلون أفاضل ذریّتی و أطائب ارومتی، و یبدّلون شریعتی و سنّتی و یقتلون ولدی الحَسَنَ و الحسین کما قتل أسلاف الیهود زکریا و یحیی. [ألا] و أنّ الله یلعنهم، کما لعنهم، و یبعث علی بقایا ذراریّهم قبل یوم القیامة هادیاً مهدیِّاً من وُلد الحسین المظلوم یحرقهم بسیوف أولیائه إلی نار جهنّم. ألا و لعن الله قتلة الحسین و محبیهم و ناصریهم، و الساکتین عن لعنهم من غیر تقیة یسکتهم. [ألا] و صلی الله علی الباکین علی الحسین رحمةً و شفقةً، و اللاعنین لأعدائهم الممتلئین(17) علیهم غیظاً و حنقاً. ألا و إنّ الراضین بقتل الحسین شرکاء قتله. ألا و إنّ قتلته و أعوانهم و أشیاعهم و المقتدین بهم براء من دین الله. إن الله یامر(18) ملائکته المقربین أن یتلقّوا دموعهم المصوبة بقتل الحسین إلی الخزّان فی الجنان، فیمزجونها بماء الحیوان، فتزید عذوبتها و طیبها ألف ضعفها، و أنّ الملائکة لیتلقّون دموع الفریحن الضّاحکین لقتل الحسین و یلقونها(19) فی الهاویة و یمزجونها بجمیعها(20) و صدیدها و غسّاقها و غسلینها، فیزید فی شدّة حرارتها و عقابها ألف ضعفها یُشدّد بها علی المنقولین إلیها من أعداء آل محمّد عذابهم».(21)

ترجمه ی حدیث شریف: (فرمود رسول خدا صلی الله علیه و آله: چون نازل شد آیه شریفه (وَإِذْ أَخَذْنا میثاقَکُمْ لا تَسْفِکُونَ دِماءَکُم) - تا آخر آیه - در حق یهود و آن کسانی که پیمانی را که با رسول خدا صلی الله علیه و آله بسته بودند شکستند و تکذیب کردند پیغمبران خدا را و کشتند دوستان خدا را، خبر می دهم شما را به آن کسانی که شباهت به آنها دارند از یهود این امّت. گفتند چرا یا رسول الله؟ فرمود: گروهی از امت من که به خود می بندند که از امّت من هستند و از اهل ملّت منند،‌ می کشند فاضل ترین ذریّه من و پاکیزه ترین ریشه های درخت رسالت مرا، و تبدیل می کنند شریعت و سنّت مرا،‌ و می کشند دو فرزند من حسن و حسین را،‌ همچنان که کشتند پیشینیان از یهود، زکریّا و یحیی را.

و خدا لعن می کند ایشان را همچنان که لعن کرد آنها را، و بر می انگیزاند به ضرر باقیماندگان ذریّه های ایشان، پیش از روز قیامت، هدایت کننده هدایت کرده شده ای را از فرزندان حسین مظلوم که آنها را می سوزاند به شمشیرهای دوستان خود تا به آتش جهنم برسند. و آگاه باشید که خدا لعن می کند کشندگان حسین و دوستان و یارانشان و کسانی را که در جائی که تقیّه نباشد ساکت باشند و لعن بر آنها نکنند.

و خدا صلوات می فرستد بر گریه کنندگان بر حسین از روی رحمت و مهربانی، و صلوات می فرستد بر لعنت کنندگان برای دشمنان ایشان از روی خشم و عقده ای که گلوی آنها را گرفته. آگاه باشید که آن کسانی که راضی و خشنودند به کشته شدن حسین، شریک در قتل او می باشند. آگاه باشید که کشندگان او و یاران و پیروان آنان و اقتداء کنندگان به آنها بیزارند از دین خدا.

خدا امر می فرماید فرشتگان مقربین خود را که اشک های مصیبت زدگان به قتل حسین، یعنی: آنهائی که در عزاداری و مصیبت آن حضرت می گریند، گرفته، و ببرند در نزد خزینه دارهای بهشت تا ممزوج کنند با آب حیات بهشتی تا گوارائی و خوش بوئی آن هزاران برابر زیاد شود.

و فرشتگان می گیرند اشک های چشمان کسانی را که به کشته شدن حسین علیه السلام خوشحالند و می خندند. آنها را در «هاویه» یعنی: جهنم می ریزند و ممزوح می کنند با همه ی آنها از مشروبات جهنمی که به صورت چرک و خون و آب های گندیده بدبو است و در شدت گرمی و سوزندگی است. هزار برابر باشد عذاب آن بر آنها از دشمنان آل محمد که در عذابند.